ความริษยา คือ การแสดงออกถึงความต่ำต้อยทางจิตวิญญาณของมนุษย์

มนุษย์ผู้มีจิตใจสูง เมื่อได้เห็นคนอื่นประสบความก้าวหน้า มีความสุขสวัสดีในชีวิต ย่อมพลอยอนุโมทนาสาธุการมีใจร่าเริงเบิกบานไปกับเขา หรือยามที่ตนเองประสบความสำเร็จ มีความสุข ความเจริญ ก็ไม่หวงแหนความสำเร็จ ไม่ตระหนี่ความสุข ไม่จำกัดความเจริญนั้นไว้สำหรับตนฝ่ายเดียว แต่ยินดีเสมอที่จะแบ่งปันความสำเร็จและความสุขความเจริญนั้นแก่คนอื่นต่อไปอย่างไร้พรมแดน

คนใจสูงนั้น ปราถนาแต่จะเห็นคนเก่งเพิ่มขึ้น เพราะเขาถือว่า เมื่อมี คนที่มีความสุขความเจริญมากมาย โลกก็จะกลายเป็นสรวงสวรรค์อันรื่นรมย์

ส่วนคนที่มีใจแคบ มีจิตวิญญาณต่ำต้อยนั้น ยามที่ตัวเองประสบความสำเร็จ มีความสุข ความเจริญ ก็คิดแต่จะหวงแหนสิ่งดีๆไว้เฉพาะตนคนเดียวเท่านั้น เห็นใครได้ดีมีสุขทัดเทียมตน หรือ เหนือกว่าตน ก็จะมีความทุกข์ขึ้นมาทันที

ความริษยายังคงมีอยู่ในบุคคลใด แสดงว่าจิตใจของบุคคลนั้น ยังด้อยพัฒนา ยังจะต้องศีกษากันต่อไป ต่อเมื่อยกใจพ้นริษยาได้เมื่อไร จึงจะได้ชื่อว่า

เป็นมนุษย์ผู้มีจิตใจสูงเมื่อนั้น

ที่มา : ว.วชิรเมธี & วิกรม กรมดิษฐ์ /หนังสือดีเพื่อคนไทย / 7-11